Actieve compensatiesystemen

Het reduceren van magnetische velden in het 0 Hz bereik kan in sommige gevallen worden opgelost met Laagfrequente magnetische afscherming (MuFerro) , Geprefabriceerde en modulaire kooien van Faraday , Mu-ferro HD . Over het algemeen gesproken een dure oplossing.

Voor de laagfrequente velden in het frequentiebereik van 10-500 Hertz kunnen we dit in sommige gevallen doen met actieve compensatie. We doen dit met correctiespoelen rond het gebied waar het magnetische veld moet worden gecorrigeerd. Deze spoelen zijn vrij groot van formaat, ongeveer 5 keer de lengte van het correctiegebied. Dit is om een ​​homogeen veld te creëren waarbij de gradiënt overal vrijwel gelijk is.

Dicht bij de sensor kan de reductiefactor zelfs oplopen tot 100 keer, afhankelijk van de homogeniteit van het veld. De geometrie van de correctiespoelen heeft ook invloed op de resultaten.

Toepassingen

• elektronenmicroscopen
• röntgenapparatuur

Over het algemeen is dit niet het ideale systeem voor EMG- en ECG-kamers, vanwege de hoge kosten en het hogere energieverbruik. We kunnen het systeem afstemmen op specifieke frequenties.

Om instabiliteit te voorkomen adviseren wij altijd om dit te combineren met passieve afscherming.

Bij nul hertz en lage frequenties kunnen we een contraveld creëren zodat het gemeten veld gecompenseerd wordt om instabiliteit te voorkomen. Het is wenselijk om dit in combinatie met een afscherming te doen.

Tot 50.000x reductie mogelijk, afhankelijk van vraag, vorm, bron en compensatievolume.

Een lichtgewicht magnetisch afgeschermde kamer met actieve afscherming

Actieve compensatie van het resterende magnetische veld met behulp van een veldkarteringsmethode.

(a) Twee tri-axiale fluxgate magnetometers bevestigd aan een plastic stick. Een serie van vijf infrarood reflecterende markers zijn ook bevestigd aan de stick, wat optische tracking van de positie en oriëntatie van de sensoren binnen de MSR mogelijk maakt.

(b) Schematische weergave van de veldkarteringsopstelling. De trackingcamera's zijn in de hoeken van de MSR gemonteerd en blauw gemarkeerd. Het zwarte stippelvolume toont het centrale kubieke metervolume waarin de stick werd bewogen. De groen gemarkeerde markeringen tonen het pad dat de fluxgate-magnetometers volgden tijdens het veldkarteringsproces, waarbij het grootste deel van de centrale kubieke meter van de MSR werd bestreken.

(c) Magnetometergegevens van een enkel onderdeel van een triaxiale sensor gemeten toen een enkele spoel werd geactiveerd. Door de gegevens van alle magnetometers te combineren met de optische trackinggegevens kan een sferisch harmonisch model worden gebruikt om de sterkte en ruimtelijke variatie van het veld dat door elke spoel wordt geproduceerd, te benaderen.

(d) De rode trace toont het magnetische veld gemeten door één magnetometer in de MSR met alle spoelen uitgeschakeld. Het magnetische veldmodel van elke spoel werd gebruikt om spoelspanningen te berekenen die het vereiste nulveld produceren. Nadat de spanningen waren toegepast, werd de mapping opnieuw uitgevoerd. De blauwe trace toont de magnetometergegevens na nulstelling waarbij vergelijkbare sensorvertalingen en rotaties weinig tot geen verandering in het gemeten veld produceren.

(e) Veldtoewijzing en nulstelling werden 8 keer herhaald. Het staafdiagram toont een consistent restveld na demagnetisatie en een consistente reductie in de RMS-grootte van de drie uniforme veldcomponenten die door het model zijn gevonden wanneer de compensatie wordt toegepast.

(f) Een soortgelijke reductie is te zien in de RMS-grootte van de vijf veldgradiëntcomponenten.